Rolf Slotboom stopt bij Centrum voor Verantwoord Spelen.

Een korte terugblik

Door Rolf Slotboom

 

Wie goed had opgelet zag het al een beetje. Waar Yvon en ik in het begin altijd samen verschenen op bijeenkomsten, was het nu steeds vaker de een of de ander. Waren we vroeger bij letterlijk iedere meeting aanwezig, nu misten we er soms wel eens één. En mijn eigen tweets en berichten gingen iets minder vaak dan vroeger over preventie en vroegsignalering van gokproblematiek, de absolute kerndoelstellingen van het Centrum voor Verantwoord Spelen. Langzamerhand verschoof mijn focus beetje bij beetje weg van waar het eerst zo prominent zat.

En, inderdaad: per vandaag zal ik, na ruim vier heel plezierige jaren, niet meer actief zijn voor het Centrum.

 

Foto ©Gaming In Holland

 

Stoppen. Waarom eigenlijk?

Wel, voor velen zal het niet als een verrassing komen. Immers, ik ben minder dan een jaar geleden gestopt bij de PokerBond omdat de combinatie met mijn twee andere banen te veel werd, en ik dus alleen nog de combi KNBB/Centrum voor Verantwoord Spelen wilde.

Sindsdien zat ik alsnog een half jaar in de stadsdeelraad van Amsterdam-Noord, breidde mijn werk bij de KNBB zich zozeer uit dat ik een vast contract kreeg, en bij het Centrum werd i.p.v. met communicatie, beleid of strategie steeds meer van mijn tijd gevuld met het geven van preventie kansspelproblematiek trainingen aan medewerkers van casino’s. Voeg daarbij dat niet alleen mijn eerste kindje net een jaar is maar er ook al een tweede op komst is, mijn vrouw en ik bovendien op het punt staan van verhuizen, en de vraag is gerechtvaardigd: waar haal ik de tijd vandaan?

Meer en meer begon ik een deel van de kracht voor het Centrum te verliezen: mijn altijd-aanwezigheid, mijn vaardigheid tot snel schakelen, en het overal bovenop zitten. In alle eerlijkheid werd mijn meerwaarde voor het Centrum zo geleidelijk steeds minder, en voelde de twee-eenheid die Yvon en ik altijd waren ook iets minder sterk – simpelweg omdat ik veel van mijn dagen nu elders besteedde.

Vandaar dus deze beslissing! Vanaf nu zal ik wel nog de kansspeltrainingen blijven doen (omdat ik deze heel leuk vind om te doen, heel belangrijk vind, en veel positiviteit hierover terugkrijg van de deelnemers), plus natuurlijk mijn werk voor de KNBB. Maar niet meer alle overige werkzaamheden voor het Centrum! Want welke mooie subsidieopdrachten er in de toekomst nog zullen zijn, welke expertmeetings, of welke interviews of verslagen er ook nog komen op website of social – ik zal hierin geen rol meer hebben.

 

 

Spreker namens “Ik Ben KOA” op ICE, Londen

 

Terugkijkend: trots overheerst

Is dat jammer? Jazeker. Want wat was het leuk onze doelen na te jagen!

En wat hebben we veel bereikt met het Centrum de afgelopen jaren. In zo korte tijd, feitelijk altijd slechts met zijn tweeën – alhoewel vaak in samenwerking met andere partijen. Een overzichtje van wat ik zie als echte hoogtepunten of mijlpalen:

• In het algemeen: onze politieke invloed. Onze invloed vooral op KOA, de wet Kansspelen Op Afstand. Hoe klein wij ook zijn/waren, er werd echt naar ons geluisterd. Weliswaar hebben wij de snelheid niet positief kunnen beïnvloeden, maar zeker wel de nadruk op verantwoord spelen en preventie. En, niet te vergeten: dat een attractief spelaanbod met goede spelvoorwaarden een absolute basisvoorwaarde is voor succes van de wet.
• Alles wat we deden was altijd vanuit het belang van de speler. Ik heb zelfs nog even (en met enig succes) het spelersplatform Ik Ben KOA geleid, om spelers beter te informeren wat de online wetgeving nu eigenlijk voor hen betekent, en om de regulering ook vanuit spelershoek actief te ondersteunen.
• Onze rol richting Ministeries van J&V, VWS en de Kansspelautoriteit. Hoe vaak zaten we daar niet! Om onze mening te geven, of input voor consultaties of hoorzittingen. Of, voor overleg over subsidie-opdrachten. (Zoals: het informatiepakket voor online aanbieders i.s.m. Trimbos & Resultaten Scoren, ons rapport met aanbevelingen voor betere toeleiding naar zorg, of het helpen beter herkennen van mogelijke gokproblematiek door sociale wijkteams).
• Onze expert meetings. Wat werden ze gewaardeerd! Of het nu ging over Jongeren, Marketing & Preventie Gokverslaving, over Zorgplicht Aanbieder versus Eigen Verantwoordelijkheid Speler, of over Verantwoord Spelen, iedereen was er! Van KSA tot Ministeries, tot operators, tot spelers, tot vertegenwoordigers uit de zorg.
• Mijn interviews op de website – soms met prominenten uit zorg of kansspelindustrie, soms met spelers zonder problematiek, veel vaker met ervaringsdeskundigen: spelers met een gokverslavingsachtergrond.
• De projecten waarbij wij een belangrijke (faciliterende) rol hadden, zoals het voorlichtingsproject voor en door jongeren #Hoevergajij.
• Onze directe hulp aan spelers! Via onze laagdrempelige Whatsapp-lijn, via de Better-app, via het behartigen van hun belangen in KOA, en gewoon met alle informatie die wij beschikbaar stelden via web of social. De spelers wisten ons altijd te vinden, en wij hen. Dit door het motto van Yvon strak vast te houden: daar zijn waar de speler is.

 

 

Dit alles stopt niet nu ik ermee ophoud – het gaat simpelweg door zonder mij.

Ik hoop en verwacht dat Yvon en het Centrum voor Verantwoord Spelen dit zullen voortzetten met dezelfde kracht, energie en positiviteit als in de afgelopen jaren. En als altijd, vanuit het belang van de speler.

Dank dat ik dit mooie werk heb mogen doen!

 

 

Tekst: Rolf Slotboom/CvVS
Contact met Rolf? Beste via Twitter of LinkedIn